ในงาน Thailand Yoga Marathon 2016 ฉันมีโอกาสได้พบกับครูโยคะคนหนึ่ง เขามีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของฉัน มันไม่ใช่เรื่องของรูปลักษณ์สิ่งภายนอก แต่ฉันรู้สึกถึงความพิเศษบางอย่างภายในตัวเขา บุคลิกท่าทางของเขาฉายแสงแห่งความสดใส ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร และท่าทีที่เป็นกันเอง ประกายของความสุขและความเบาสบายนี่เองที่ปรากฏออกมา เขาคือ Daniel Sonic Rojas ครูจากประเทศสิงคโปร์ที่มาจัด workshop พิเศษให้กับคนไทยในคลาสที่ชื่อว่า “Embodied Dance”
เดเนียล มาจากประเทศโคลัมเบีย ปัจจุบันเป็นครูสอนประจำอยู่ที่ประเทศสิงคโปร์ แรกเริ่มเขาหลงรักการเต้นรำเป็นชีวิตจิตใจและศึกษาทางด้านการเต้นหลายแขนง ตั้งแต่ Street dance, Brake dance, Contemporary dance ฯลฯ โดยเข้าสู่วงการนักแสดงละครเวทีและนักเต้นมืออาชีพมากว่า 20 ปีแล้ว เขาบอกฉันว่าเขาได้สั่งสมประสบการณ์มากมายจากการเต้น สิ่งที่พิเศษสำหรับเขาไม่ใช่แค่เรื่องของการเคลื่อนไหว หรือเทคนิคต่างๆ แต่สาระสำคัญคือมันทำให้เขาได้รู้จักตนเองมากขึ้น และนี่เองที่เขาเริ่มสร้างสรรค์สิ่งใหม่จากการประยุกต์ทุกสิ่งมาเป็นตัวเอง
สำหรับการเต้น เดเนียลค้นพบว่ามันเป็นเวลาของการฝึกจิตสำหรับเขา เมื่อพูดถึงคำว่า การฝึกจิต หรือ ทำสมาธิ คนทั่วไปอาจจะรู้สึกว่าต้องนั่งนิ่งๆ หลับตา ไม่เคลื่อนไหว แต่สำหรับเขาการเต้นทำให้เขาเข้าไปสู่ความลึกล้ำภายในมากขึ้น พร้อมที่จะเรียนรู้และปรับตัวให้เข้ากับสิ่งต่างๆ ได้ มันจึงเป็นทั้งการสื่อสารภายในตนเองและการสื่อสารกับสิ่งภายนอก ไม่ว่าจะเป็นกับวัตถุธาตุ ธรรมชาติ และกับความสัมพันธ์ต่อผู้อื่นอย่างลงตัว มันคือความสอดคล้องกลมกลืนของทุกสิ่งในชีวิต
ต่อมาภายหลังเดเนียลได้ศึกษาศาสตร์โยคะเพิ่มเติมและทำการฝึกหัดโยคะ เดเนียลบอกว่าโยคะเป็นเช่นเดียวกับการเต้นรำในเรื่องของการเคลื่อนไหวร่างกาย แม้ท่วงท่าอาจจะแตกต่างกัน แต่ทั้งหมดมีเป้าหมายเดียวกัน คือ การรวมทุกสิ่ง เชื่อมโยงทุกอย่างให้เป็นหนึ่งเดียวกัน หากเราไม่เข้าถึงสาระของสิ่งที่เราทำ สิ่งนั้นก็ไร้ประโยชน์ ถ้าเราเพียงแค่เต้นให้ได้เหมือนท่าที่คนสอนกำหนดไว้เป๊ะ หรือเคลื่อนไหวท่าทางโยคะให้ได้ท่านั้นท่านี้แล้วเรียกว่าเก่ง รวมถึงการเฝ้าแต่มองดูผู้อื่น เปรียบเทียบแข่งขันกัน หรือพยายามเข้าหาเทคนิควิธีการต่างๆ มากกว่าสาระ สิ่งที่เราทำนั้นจะไร้ชีวิตชีวา ไม่ใช่ความงามที่แท้จริง หากเราทำด้วยความเข้าใจและใส่หัวใจลงไป ทุกการเคลื่อนไหวจะเป็นการแบ่งปันพลังให้แก่กันและสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้อื่นเสมอ
Embodied Dance จึงเป็นสิ่งที่เดเนียลคิดค้นขึ้นมา ซึ่งเป็นการผสมผสานของประสบการณ์ในการเต้น การฝึกจิต และโยคะเข้าไว้ด้วยกัน ผนวกเข้ากับความเข้าใจในสาระของทุกสิ่ง พร้อมกับใส่ความรู้สึกที่ดีลงไป คลาสนี้จึงน่าสนใจ เดเนียลไม่เน้นเรื่องของเทคนิค ไม่สำคัญด้วยว่าเราจะเต้นเป็นหรือไม่ เก่งหรือไม่ ขอให้เรากล้าเปิดตนเอง ปลดล็อคขีดจำกัดของคำว่า “ทำไม่ได้” ออกไป เรียนรู้จักตนเองให้มากขึ้น เป็นตัวของตัวเอง เป็นอิสระ สร้างสรรค์ สนุก มีความสุข และร่วมกันถ่ายทอดพลังงานทางบวกให้แก่กัน ซึ่งเป็นเครื่องชี้วัดผลสำเร็จในการสอนของเดเนียล นักเรียนอาจจะไม่ต้องมาก แต่สามารถได้รับแรงบันดาลใจจากสิ่งนี้ และนำไปสู่ทางปฏิบัติในชีวิต
สำหรับฉันคิดว่า ศาสตร์ต่างๆ จะสวยงามและมีคุณค่าต่อเมื่อเราเข้าถึงจิตวิญญาณภายในตนเอง รู้จักเรียนรู้และสร้างสมสิ่งต่างๆ รอบตัวอย่างมีปัญญา และแบ่งปันในฐานะของการเป็นผู้ให้ คำสุดท้ายที่ฉันทิ้งไว้กับเดเนียลคือ เขาทำให้ฉันนึกถึงลีลาการร่ายรำของเหล่าเทพ เพราะมันสวยงามจากภายในออกไปสู่ภายนอกจริงๆ
